Στον Άγιο Μάμα της Λαγκάδας

Στο βάθος και αριστερά μας αχνοφαινόταν πάνω από τη θάλασσα η Ικαριά. Δεξιά από πάνω μας ανέβαιναν οι πλαγιές του Κρίκελου, κατάφυτες με πουρνάρια, σχινιές και σπάρτα. Γυρνώντας το βλέμμα πίσω, προς τη δύση, ο ήλιος άρχιζε να πέφτει πίσω από τη Νικουριά. Ένα αεράκι από τη θάλασσα σκόρπιζε δροσιά στα πρόσωπα των συγχωριανών. Όλα τα πρόσωπα είναι γνώριμα. Βασσάλοι, Βλαβιανοί, Νομικοί, Θεολογίτες, Πορτοκάληδες, Θηραίοι, Συνοδινοί, Γαβαλάδες, Γρίσποι…


Μέσα από το ξωκλήσι οι φωνές ιερέων και ψαλτών ακούγονται μελωδικές, καθαρές, ανθρώπινες χωρίς την παρεμβολή μικροφώνων και ηχείων…


Εσπερινός στο εκκλησάκι του Άγιου Μάμα της Λαγκάδας στο πρώτο φθινοπωρινό απόγευμα του Σεπτέμβρη. Παραμονή της γιορτής ενός από τους πιο παράξενους και αρχαίους αγίους της Ορθοδοξίας. Ανθρώπινο και γλυκό πανηγυράκι εκεί δίπλα στην θεσπέσια τοποθεσία της Επανωχωριανής, χωρίς την φασαρία και το στρίμωγμα των μεγάλων πανηγυριών του νησιού, που όσο περνάει ο χρόνος όλο και περισσότερο παραδίνονται βορά στον τουρισμό και την οχλαγωγία…


Όλα τα πρόσωπα είναι γνωστά και αγαπητά. Όλοι παρακολουθούν με ηρεμία και γαλήνη. Αυτές οι στιγμές ανήκουν στη Λαγκάδα και τη Γιάλη. Οι τουρίστες βρίσκονται αλλού. Αυτό το πανηγυράκι είναι δικό μας. Και μπορούμε να σκεφτόμαστε ελληνικά.


«Kύριε, εκέκραξα προς σε, εισάκουσόν μου, εισάκουσόv μου, Κύριε· Κύριε, εκέκραξα προς σε, εισάκουσόv μου, πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου, εν τω κεκραγέναι με προς σε· εισάκουσόν μου, Κύριε. Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου· έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή· εισάκουσόν μου, Κύριε»…


Αυτός ο Άγιος Μάμας είναι πολύ παράξενος άγιος. Προστάτης των κοπαδιών αλλά και των άγριων ζώων. Πολλές φορές εικονίζεται καβάλα σ’ ένα λιοντάρι. Ο Άγιος Μάμας, γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας το 260 μ.Χ.. Οι γονείς του ήταν χριστιανοί και φυλακίστηκαν για την πίστη τους. Προτού πεθάνουν, έφεραν στη ζωή ένα παιδί. Το παιδί μεγάλωσε με θετούς γονείς. Η πρώτη λέξη που είπε ήταν «μαμά». Κι έτσι ονομάστηκε «Μάμας». Έζησε στα βουνά, δίπλα σε βοσκούς. Μπορούσε να μιλάει με τα ζώα. Μαρτύρησε σε ηλικία 15 χρόνων. Ο Άγιος Μάμας είναι άγιος Μικρασιάτης. Αλλά επίσης και Κύπριος και Αιγαιοπελαγίτης και Αμοργιανός. Η γιορτή του Άγιου Μάμα στη Λαγκάδα, είναι μία ακόμη από τις αρχαίες συνήθειες που συνεχίζουν να επιβιώνουν στην Γιάλη.


Μπαίνουμε στην τράπεζα. Η προσφορά είναι κατσίκι βραστό και κρασί. Τα παιδιά γυρίζουν με ένα κανάτι στο χέρι και φωνάζουν «κρασιιί..!», για όσους διψάνε. Κι ύστερα ξαναγυρίζουν και φωνάζουν «νεροοό..!». Και πιο μετά «αναψυκτικά για την ενίσχυση της εκκλησίας»…!


Η μικρή Ειρήνη, η κόρη του Βαγγέλη, χοροπηδάει ανάμεσά μας. Δεν θέλει να πάει με τη λαλά της. Θα γυρίσει με τα πόδια. Η λαλά της το Ρηνιώ και ο παππούς της ο Μανόλης, ανεβαίνουν στα ζώα και κατεβαίνουν προς το χωριό. Ο ήλιος έχει χαθεί πλέον από τον ορίζοντα της Γιάλης αλλά τα χρώματα της δύσης επιμένουν να τριγυρίζουν ανάμεσα στα σπίτια της Λαγκάδας. Ησυχία… Που και που ακούγονται οι ευχές των συγχωριανών: «και του χρόνου, να ΄μαστε καλά..!»


Απόβραδο... 1 Σεπτεμβρίου... Αιγιάλη... Στον Άγιο Μάμα της Λαγκάδας...


Ήμουν κι εγώ εκεί…


------
Για περισσότερες φωτογραφίες πατείστε εδώ